Mapa Sanktuarium pod tekstem

To mały, wąski pokoik, w którym Siostra Faustyna spędziła ostatnie tygodnie swego życia i 5 października 1938 roku o 22.45 przeszła do domu Ojca Niebieskiego. Był to dzień, na który z utęsknieniem czekała wiele lat, bo całym sercem ukochała Boga, doskonale poznała Jego miłosierną miłość i pragnęła żyć z Nim na wieki już bez zasłony wiary, lecz twarzą w Twarz. Tego dnia po południu ostatni raz wyspowiadał ją o. Józef Andrasz SJ, jej krakowski kierownik duchowy, a wieczorem siostry wraz z kapelanem modliły się o potrzebne dla niej łaski na godzinę śmierci. Jej świadkiem były: s. Amelia Socha i s. Eufemia Traczyńska, która koniecznie chciała zobaczyć, jak umierają święci. Gdy przez pomyłkę zbudzona przez dyżurującą s. Liguorię wraz s. Amelią przyszła do infirmerii, Siostra Faustyna jakby lekko otworzyła oczy i trochę się uśmiechnęła, a potem skłoniła głowę i już… Siostra Amelia mówi, że już chyba nie żyje, umarła. Spojrzałam na s. Amelię, ale nic nie mówiłam, modliłyśmy się dalej. Gromnica cały czas się paliła.

Miejsce swego przeznaczenia w niebie Siostra Faustyna widziała już w sierpniu 1936 roku, gdy Anioł Stróż poprowadził ją przed tron Boży. Widziałam jasność wielką i nieprzystępną – zapisała w „Dzienniczku” – widziałam miejsce swego przeznaczenia w bliskości Boga, ale jakim ono jest, nie wiem, bo je zakrywał obłok, ale mój Anioł Stróż powiedział mi: «Tu jest tron twój za wierność w spełnianiu woli Bożej»” (Dz. 683). W dniu swej śmierci zobaczyła ten „tron”. Odtąd ogląda Boga twarzą w Twarz i jest w pełni szczęśliwa.

W doświadczeniach mistycznych dane jej było wcześniej odwiedzić dusze w czyśćcu cierpiące (Dz. 20). Widziała ich cierpienie i tęsknotę za Bogiem i oczekiwanie na wsparcie od ludzi żyjących na ziemi, bo tylko oni mogą im pomóc przez modlitwy, ofiary i korzystanie z odpustów złożonych w skarbcu Kościoła. Anioł poprowadził ją także do przepaści piekła. Opisała straszne męki, jakie cierpią potępieni z własnej woli, bo wybrali życie i wieczność bez Boga. Najwięcej jest tam dusz, które nie dowierzały, że jest piekło. Ja, siostra Faustyna – zapisała w „Dzienniczku” – z rozkazu Bożego byłam w przepaściach piekła na to, aby mówić duszom i świadczyć, że piekło jest (Dz. 741), żeby nikt się nie wymawiał, że tego nie wiedział.

Widziała też szczęście mieszkańców nieba i podpisała się pod słowami św. Pawła, który wyznał, że ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują (1Kor 2, 9). Chociaż w niebie święci doznają pełni szczęścia, to nie są pozbawieni możliwości działania. Uwielbiają Boga, ale także wstawiają się za Kościołem pielgrzymującym na ziemi. Istnieje bowiem wzajemna wymiana darów między wiernymi na ziemi, cierpiącymi w czyśćcu i szczęśliwymi w chwale nieba. Z tej prawdy wiary płynęło głębokie przekonane Siostry Faustyny, że po śmierci będzie mogła jeszcze więcej dobra uczynić, dlatego deklarowała: Nie zapomnę o tobie, biedna ziemio, choć czuję, że cała natychmiast zatonę w Bogu, jako w oceanie szczęścia; lecz nie będzie mi to przeszkodą wrócić na ziemię i dodawać odwagi duszom, i zachęcać je do ufności w miłosierdzie Boże. Owszem, to zatopienie w Bogu da mi możność nieograniczoną działania (Dz. 1582).

Dzisiaj w tym pokoiku mieści się oratorium (miejsce modlitwy), w którym spoczywają prochy z ciała św. Siostry Faustyny w trumience po ołtarzem (projekt Gustawa Zemły) oraz relikwie ponad stu świętych i błogosławionych. Ponieważ wejście do oratorium mieści się za zakonną klauzurą, dlatego pielgrzymi mogą je nawiedzić tylko raz w roku 5 października, w rocznicę śmierci Apostołki Bożego Miłosierdzia.

1. Główne wejście do Sanktuarium
2. „Dom św. Siostry Faustyny” – noclegi, muzeum
3. Klasztor
4. „Antoninek” – stowarzyszenie „Faustinum”

5. Kaplica Jezusa Miłosiernego i grobu św. Faustyny

6. Oratorium – miejsce śmierci św. Faustyny
7. Kaplica Męki Pańskiej
8. Bazylika Bożego Miłosierdzia
9. Kaplica św. Siostry Faustyny – włoska
10. Kaplica Communio Sanctorum – węgierska
11. Kaplica św. Andrzeja – grekokatolicka
12. Kaplica Świętego Krzyża – niemiecka
13. Kaplica Matki Boskiej Siedmiobolesnej – słowacka
14. Kaplica Wieczystej Adoracji
15. Wieża widokowa
16. Cmentarz zakonny
17. „Dom św. Siostry Faustyny” – restauracja, pamiątki, prelekcje
18. Dom duszpasterski – noclegi, restauracja
19. Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy im. św. Siostry Faustyny
20. Punkt informacyjny
21. Pasaż handlowy – sklep wydawnictwa Misericordia
22. Aula św. Jana Pawła II
23. Parking – samochody osobowe
24. Parking – autokary i samochody osobowe
25. Toalety
26. Most Miłosierdzia – przejście do Sanktuarium św. Jana Pawła II i na przystanek   tramwajowy.